Linux çekirdeği otuz yıldır dünyanın dört bir yanındaki bilgisayarlarda kullanılmaktadır. Çekirdeğin farklı platformlarda kullanılması nedeniyle, bu çözüm PC'ler, akıllı telefonlar, giyilebilir elektronikler, ev aletleri ve ağ cihazlarında olduğu gibi hemen hemen her yerde bulunur. Bu yazıda çekirdek mimarisine, ana görevlerine ve arayüzlerine bir göz atalım.
Assembly kodunun daha da fazla performans elde etme fırsatı verdiği, yetenekler açısından biraz sınırlı olduğu, kodun aslan payının C dilinde yazıldığı bilinmektedir. Bu pay %98'e kadar çıkmaktadır. Assembly dilinde sadece performansı, mimariye bağlı fonksiyonları ve yükleyiciyi biraz artıran önemsiz eklemeler yapmaya karar verdik.
Linux çekirdeğinin mimarisi nedir? PC kaynaklarına erişim seviyesi büyük ölçüde işletim sistemi tarafından kullanılan çekirdek türüne bağlıdır. Ayrıcalıklar açısından, çekirdek diğer uygulamaların üzerinde kalır. Gerçekleştirilecek görevlerin sayısı göz önüne alındığında, görevin çözümü çekirdek düzeyinde gerçekleşir, bu nedenle onları birkaç çeşit ayırt eder. En yaygın çözüm monolitik, mikrokernel ve hibriddir.
Monolitik Linux çekirdeğinin aslan payı tek bir dosyada saklanır. Ancak bu henüz monolitik çekirdeğe ait olduğunu göstermez, ancak modüller ayrı depolama kapasitesine sahiptir. Ana hile, çekirdeğin tüm istekleri yerine getirebilmesi, ancak kullanıcı uygulamalarından gelen istekleri dikkate almamasıdır. Çekirdek aşağıdaki gibi görevleri üstlenir:
Çekirdeğin monolitik yapısına rağmen, tek tek değil gerektiğinde yüklenen dahili modüllerden oluşur. Bazı modüller çekirdekten ayrı tutulur, ancak bunlar çoğunlukla yardımcı aygıt sürücüleridir. Çekirdek, bir bilgisayardaki en ayrıcalıklı yazılımdır. Özellikle Linux çekirdeği hakkında konuşmak gerekirse, yekpare bir yapıya sahiptir. Bu aşamada bilinmesi gereken en önemli şey budur.